Een kerk voor predicatie, biecht en muziek

Een kerk voor predicatie, biechtHet sacrament van de verzoening. De gelovige [of biechteling] belijdt zijn tekortkomingen aan een priester [de biechtvader] en spreekt zijn/haar spijt uit. Namens God schenkt deze vergiffenis [d.i. de absolutie] en legt ook een vorm van boetedoening op [de penitentie]. Deze kan o.a. bestaan uit een aantal gebeden, de opdracht om zich met een tegenpartij te verzoenen of in het verleden soms ook een bedevaart. en muziek oftewel voor het ware, het goede en het schone. In elke katholieke kerk wil men niet enkel dankbaar of smekend voor God staan. Men wil de mens intellectueel vormen door predicatie, een stichtelijke en bezielende toespraak. Men wil de gelovige helpen om te strijden tegen het kwade door hem tijdens de biecht te helpen om zich te bezinnen over goed en kwaad en vooral door het goede te laten zegevieren in de verzoening met God. En in de (para-)liturgie wil men het harmonieuze schone laten weerklinken door zowel daverende als zachtminnende orgelklanken. Dit drievoudige opzet ‘om de waarheid te horen, het goede te laten zegevieren en het schone te laten weerklinken’, beantwoordt aan de definitie van God zoals de grote dominicaner geleerde Thomas van Aquino het in zijn Summa Theologica uitdrukte: “God is het ware, het goede en het schone” (Deus est verum, bonum et pulchrum’).