Op reis in eigen stad
Een dagje ITALIA in Antwerpen
Sint-Carolus-Borromeuskerk
Conscienceplein
Onder een toren die in Venetië niet zou misstaan
Veel van de rijke interieurdecoratie is verdwenen in de rampzalige brand van 1718.
De lambriseringen vertellen je het verhaal van de eerste twee grote jezuïetenheiligen. Aan de zuidkant is er het leven van Ignatius van Loyola (1491-1540), dat zich grotendeels in Italië en meer bepaald in Rome afspeelt, waar hij ook sterft. Aan de noordkant bevindt Franciscus Xaverius (1506-1552) zich enkel op het eerste tafereel nog op Italiaanse bodem, meer bepaald in een leprozenziekenhuis in Venetië, vooraleer hij als grote missionaris naar Azië reist.
Gevrijwaard van de brandramp staan in de nissen van de apsisHalfronde of veelhoekige uitbouw waar zich het hoofdaltaar bevindt in een kerk. de meer dan levensgrote beelden in Carraramarmer van vier jezuïetenheiligen (1657) met bovenaan rechts Aloysius van Gonzaga (1568-1591) (waarschijnlijk van Hubert van den Eynde). Wanneer deze zoon van de markgraaf van Castiglione (bij Mantua) intrad bij de jezuïeten deed hij afstand van zijn adellijke rechten.
Mocht je in de Mariakapel ontwaken en geen besef hebben van de omgeving, je zou je op en top in een heuse Italiaanse barokkerk wanen; zo typisch is het interieur hier voor het land van de marmerbewerking. Geen vierkante centimeter van de wanden is onbedekt gebleven en er zijn zoveel rijke marmersoorten aangebracht dat men vermoedt dat heel wat uit Antieke Romeinse paleizen afkomstig is.
In de Sint-Ignatiuskapel is er een beeld van de heiligeDit is een titel die de Kerk aan een overledene toekent die bijzonder rechtschapen en gelovig heeft geleefd. In de Rooms-Katholieke en de Orthodoxe Kerk mogen heiligen worden vereerd (niet aanbeden). Een aantal heiligen zijn ook martelaren. Carolus Borromeus die de communieHet nuttigen van geconsacreerd brood en wijn. Meestal beperkt dit zich tot het eten van de geconsacreerde hostie. brengt aan de pestlijders van Milaan.
In de Sint-Katelijnevest waar de toren gehuisvest is, kijkt er nauwelijks een passant naar op (misschien maar goed ook, want veiligheid in het verkeer valt niet te versmaden). Toch weet de toren met zijn unieke vormgeving en uitbundige decoratie de (veilig) stilstaande toeschouwer te bekoren. De zwaar geprofileerde en toch elegante baroktoren dankt het motief van de open triomfboogmotief oftewel de serliana (genoemd naar architect Serlio) in de bovenste geleding aan Rubens. Deze kerktoren zou in Venetië zeker niet misstaan; meer nog: hij zou in het panorama van de lagunestad misschien als een van de mooiste er boven uitschieten en alleszins veel meer aandacht genieten dan hier in de Scheldestad…
