het ‘palazzo” van de straat

Begeef je niet naar de pare kant van de straat, maar blijf – integendeel – aan de onpare, overkant van dit pand, want op afstand zie je vaak beter in het leven, zo ook als je opkijkt naar historische gevels. Hier kijk je ook op van dit burgerhuis in een verrassende neo-Italiaanse palazzostijl naar ontwerp van Alexis Van Mechelen (1895). Zoals het de (neo)renaissance betaamt, worden de onderscheiden geledingen geaccentueerd. Op het balkon van de bel-etage rusten twee Ionische zuilen van roze graniet. De tweede en de derde bouwlaag worden in grote mate bepaald door respectievelijk rechthoekige en rondboogvensters. De bovenste verdieping is de laagste, met tweelichtvensters gescheiden door Ionische zuiltjes in roze graniet, en met daartussen rondboognissen met gecanneleerde pilasters. De fries geheel bovenaan is met mozaïeken bezet. En tegen de roze muur steken geschilderde grijze maskers af. Zeg nu zelf, Italië is minder ver van ons af, als je maar op tijd stilstaat en rustig kijkt!

Misschien houd je niet zo van clichés, maar neem toch maar eens de proef op de som voor deze die beweert dat men het buitenland veel beter kent dan zijn eigen straat. Pols dan even een middenstander of een buur uit deze Nationalestraat of die wel weet heeft van dit ‘palazzo’ (‘nazionale’) … Wedden dat je schijnbaar naïeve, maar feitelijk doortrapte vraag de aan de tand gevoelde buurtbewoner doet blozen met een kleur die veel roder is dan de roze façade hier…