Italiëlei

Na de Eerste Wereldoorlog (1914-’18) wil ‘het kleine, dappere België’, dat zo zwaar beproefd was, hulde brengen aan de Geallieerden, die een medestander waren tegen de Duitse invaller. Dankbaar voor de overwinning worden in Antwerpen alle straten (‘boulevards’) van de leiengordel herdoopt en sindsdien spreken we o.m. van de Frankrijklei, de Britselei en de Amerikalei. Ter vervanging van ‘Handelslei’ wordt voortaan ook de Italiaanse natie, toen amper 40 jaar oud, met een straatnaam vereerd. Aanvankelijk neutraal, had Italië zich immers op 23 mei 1915 bij de Geallieerden geschaard, gemotiveerd als het was door de toezegging van enkele Oostenrijkse gebieden. De strijd die Italië toen tegen Oostenrijk-Hongarije voerde wordt ook wel de witte oorlog genoemd omdat de strijd zich grotendeels in de besneeuwde Alpen afspeelde. Het economisch zwakke Italië was echter niet echt een steun en ook militair uiterst zwak. In tegenstelling tot de Noord-Italianen, die dichter bij de Oostenrijkse grens woonden, waren de Zuid-Italiaanse troepen weinig gemotiveerd, met een enorm verlies aan manschappen tot gevolg. Enkel doordat Oostenrijk-Hongarije door interne problemen te fel verzwakt was, konden de Italianen delen van Tirol en Slovenië bezetten.

Niettegenstaande Italië in de Tweede Wereldoorlog (1940-’45) de zijde van de vijand nazi-Duitsland koos, is de naam behouden gebleven.