Antwerpen, Kerken en Toerisme
Toerismepastoraal, Bisdom Antwerpen (TOPA vzw)

De Onze-Lieve-Vrouwetoren van Antwerpen

Illustere bezoekers

Manifestaties:
feest, protest, waaghalzerij …

Tsaar Peter de Grote heeft de toren in 1717 beklommen en liet met een touw de exacte maat nemen. Daarna schrijven alle bronnen van mekaar af: 466 voet (maar volgens welke schoenmaat?) Terzijde: officieel is het nu 123 meter.

Tijdens een nachtfeest In augustus 1852 wordt op de toren een lichtspel opgevoerd; het begint met één lichtje en bloeit tot een vuurwerk van duizenden sterren. Daarmee beantwoordde de toren de lichtjes op een 50-tal verlichte zeil- en stoomschepen.

Behalve die reguliere feestvierders, was en is de toren een uitdaging voor waaghalzen die een ludiek spektakel ten beste geven.

Wedden dat?

In 1858 haalde een Engelse scharensliep van de Bloedberg, zekere Jack, het in zijn hoofd dat hij een beter zicht zou hebben op de komeet van Donati (11 – 28 september) door boven op de haan te gaan zitten. Drie uur lang zat hij er zo dichterbij en trok hij meer publieksaandacht dan het natuurverschijnsel.

Bij de montage van de bliksemafleider (1864) zitten de vier onverschrokken werklieden op het kruis, hun halsbrekende toeren houden de toekijkende massa in spanning.

Opnieuw in 1864, op 2 november, verwedt de 19-jarige Jaak Versteylen met zijn maten steenkappers een halve pint jenever. Om halfelf begon hij aan zijn klim langsheen de nieuwe bliksemafleider, na een uur was hij tot de eerste galerij, na nog een halfuur tot de tweede gevorderd. In het begin van de namiddag bereikte hij de haan en kon het publiek vergasten op zijn fratsen. Dalen bleek ook nu moeilijker dan klimmen: politie en vooral de vaste vlagsteker van de kerk, een matroos, kwamen hem bevrijden. Jaak werd gedagvaard wegens schade aan een openbaar gebouw. Voortvluchtig, bleef hij het avontuur zoeken in de Amerikaanse Burgeroorlog! Toen hij in 1878 terugkeerde, opende hij in Berchem een café met de vanzelfsprekende benaming De Torenklimmer.

“Ik heb mijn weddenschap gewonnen”, … zei ook de man die de trap afdaalde op 16 augustus 1925. De bewaker van de torenklok had opgemerkt dat de menigte naar de toren opkeek en kwam zo de bewuste dokwerker of schipper tegen. Waarom dat beroep? Bovengekomen stelde de bewaker vast dat de haan op zijn kop een pet droeg zoals die mannen van den basseng! De durver had er wel het kruis moeten voor beklimmen.

Gazet van Antwerpen berichtte recenter over beter georganiseerde stunts (datum van de krant):

  • 31.12.2003/01.01.2004: wereldkampioene muurklimmen (en dus nu ook kathedraalklimmen) Muriel Sarkany in één uur tijd; geregistreerd door VRT.
  • 30/31.08.2008: koorddanser Michel Menin vrolijkt de Cultuurmarkt op door van de KBC-toren naar OLV te wandelen; bekijk het spektakel via YouTube [ https://www.youtube.com/watch?v=Uq8td7se750 ]
  • 10.09.2013 basejumper Johan Vervoort realiseert ‘een jongensdroom’. Een jaar later schreef een krant dat hij zich aan vervolging blootstelde: niet de sprong staat in het Strafwetboek maar wel de inbraak in de werfstelling.

 

Er zijn er ook die de toren beklimmen, maar niet meer op hun schreden via de wenteltrap willen terugkeren. Zo het koppel van ‘ongelijke liefde’ Maria Peeters en John Milkau op 26 april 1913 (datum van het krantenartikel). Onder het motto
‘liever eeuwig samen, dan nog lang gescheiden te zijn’
springen beide geliefden een na een van het 90 m hoge balkon, een gewisse dood tegemoet. Het drama wordt vereeuwigd door straatzangers en door een al te romantische prent.

OLV-torens vanuit het Oosten