Het motief van het memento mori of de doodsgedachte zet die waarschuwing kracht bij. Een monnikEen mannelijk lid van een kloosterorde die zich in de beslotenheid van een klooster of abdij concentreert op een leven van evenwicht tussen gebed en arbeid. houdt zijn naderende toekomst voor ogen: op zijn schoot ligt een doodshoofd. Op de onderste geleding ontwaken de mensen uit de dood, net zoals ze wakker worden op een luie morgen. Aan de vier uithoeken van de aarde (Apoc. 7:1) geven engelen het signaal door de trompet te steken (Apoc. 8:2.6). Ridders, gewone mensen en een monnik staan voor de adel, de burgerij en de geestelijkheid. Alle standen van de middeleeuwen zijn vertegenwoordigd want iedereen is gelijk voor de dood. Op de tweede geleding komt iedere mens terecht op de weegschaal, die gehanteerd wordt door de aartsengel Michael. De ziel van de mens, zijn diepste persoonlijkheidskern – afgebeeld door een klein mensenfiguurtje – wordt gewikt en gewogen. Met andere woorden, het eindrapport gaat na of het goede dan wel het kwade doorslaggevend was in je leven. De eigenlijke rechter van het eindoordeel is Christus, bovenaan gezeten op zijn rechterstoel. Zijn macht over kwaad en dood staat buiten kijf, aan weerskanten van zijn troon worden zijn overwinningstekenen getoond: het kruis waarmee hij werd doodgemarteld en de lans waarmee zijn hart werd doorstoken. Maria en Johannes de Doper treden als voorsprekers op om voor sommige ongelukkigen genade te bekomen. De scheiding van goeden en kwaden bij dit oordeel voltrekt zich volgens de symboliek van links en rechts die Jezus zelf hanteerde in de passage over de werken van barmhartigheid (Mt. 25: 33–34.41). Wanneer het goede doorslaggevend is, slaat de balans over naar de hemel. De gelukzaligen worden beloond met mooie kleren en een kroon, en glimlachen in het vooruitzicht van hun ontvangst door Sint-PetrusHij was één van de twaalf apostelen. Hij was een visser die samen met zijn broer Andreas door Jezus werd opgeroepen om Hem te volgen. In de evangelies en de Handelingen van de Apostelen is hij de leerling die het meest wordt vermeld. Zijn oorspronkelijke naam was Simon. Zijn bijnaam Petrus (d.i. rots) kreeg hij van Jezus, die volgens de overlevering zei dat Hij op deze rots zijn Kerk zou bouwen. (‘Sinte-Pieter’), die met zijn sleutels voor hen de poort van de hemel opent. Aan de linkerkant van Christus worden degenen bij wie het kwade doorslaggevend was, ter bestraffing naar de hel gedreven. Ze vallen naakt ten prooi aan laaiende vlammen en schreeuwen het uit van de pijn. Duivelse figuren trekken hen met weerhaken weg en duwen de verdoemden voort naar de mond van het hellemonster, de ingang van de hel.

Rond Christus staat in de archivolten een hemelse hofhouding waaiervormig, in rangorde, Hem eer te betuigen. Op de eerste rij zitten engelen die zingen en musiceren, want de hemel is vol vreugde. Onder de instrumenten een viool en een portatieforgel. In de tweede boog zitten oudtestamentische figuren, waarvan een groot aantal profeten een eigen citaat in het Latijn voorlezen. Dan volgen op de derde rij de twaalf apostelenDit is de naam die men geeft aan de voornaamste twaalf leerlingen van Jezus, die door Hem gezonden werden om het evangelie te verkondigen. Bij uitbreiding wordt de term ook gebruikt voor andere verkondigers, zoals Paulus en Pater Damiaan (“De apostel der melaatsen”)., herkenbaar aan hun attribuut. Op de buitenste rij staan allerlei heiligen, onder wie de Westerse en de Oosterse kerkvaders. In het midden van het portaal word je opgewacht door Maria, aan wie de kerk is toegewijd. Zij toont ons haar zoon, Jezus, de Redder van de wereld.