Sint-Petruskapel op Linkeroever

Op 8 mei 1966 vierden V.V.K.S. hun 50-jarig bestaan. Uiteraard stond die dag ook de 1^ste Groep Zeescouts Georges De Hasque, genaamd naar haar stichter, in het goud. Om aan dit feit een blijvende herinnering te geven diende iets speciaals te worden gedaan.

Het moest een project worden in de geest van een „Herdenkingskapel” voor internationale scouting en samenhorigheid tussen de zeevarenden.

In eerste instantie werd er gedacht, samen met de Stad Antwerpen, aan het kerkje van Wilmarsdonk! De idee was om het volgens de traditionele ‘Bokrijk’-manier af te breken en op de zeescoutsbasis op de Linkeroever terug op te bouwen. Het stond immers te verkommeren te midden van de nieuwe haven en de heropbouw ervan elders zou voor het historische kerkgebouw een lange-termijn-oplossing betekenen. Omdat dit een gigantisch werk inhoudt en niet meer voor oud-scouts was weggelegd, werd hiervan vlug afgezien.

De architect J. Van Boxel, gekend voor kerkelijke projecten, werd aangesproken en deze tekende niet alleen een kapelEen kleine kerk die geen parochiekerk is. Zij kan deel uitmaken van een groter geheel zoals een ziekenhuis, school of godshuis of op zichzelf staan.
Een afgesloten deel van een kerk met een eigen altaar.
in de vorm van een boot, maar ook op maat van wat de oud-scouts als vrijwillige gelegenheidsbouwvakkers aankonden.

Hoewel het bisdom weigerachtig stond tegenover het initiatief, werd de toelating toch verstrekt, maar vanuit de achterliggende idee dat de verwezenlijking ervan toch onmogelijk was. De bouwvergunningen vanwege IMALSO, Stad Antwerpen en Ministerie van Openbare werken baarden niet de minste zorgen, laat staan moeilijkheden en de volle medewerking van deze diensten werd dan ook verkregen. Eindelijk, na een jaar palaveren kon overgegaan worden tot het boren van de 25 palen waarop het bouwwerk zal rusten. ’t Was voor de oud-scouts een moeilijke opdracht, die wel enigszins onderschat werd. Daarom werd er al eens gebruik gemaakt van de mankracht der verkenners en voortrekkers uit de groep.

Naarmate dat de werken vorderen komt er langs verschillende kanten materiële hulp opdagen. En uitgerekend op het ogenblik dat er gedacht werd de werken te moeten stopzetten, daalde er als het ware een reddende engel neer om te helpen. Het is daarom dat de emblemen van de medewerkende firma’s op kunstvolle wijze in een zijwand werden verwerkt.

Vanzelfsprekend had het gemakkelijker geweest het ganse werk uit te besteden aan een vaste aannemer, maar de oud-zeescouts van de 1^ste groep wensen alles zelf te verwezenlijken. Zij hebben zich moreel verplicht dit werk uit te voeren om hun dankbaarheid te tonen ten opzichte van hun stichter, Mr. Georges, voor al het mooie dat hij hen tijdens hun jeugd geschonken had. Zij beweren zelfs dat zij tijdens deze werkzaamheden iets terugvinden van hun ‘goeie ouwe tijd’.

Op 4 oktober 1965 werden de bouwwerken gestart en precies 4 jaar later op 18 oktober 1969 kon de kapel worden ingezegend door de toenmalige AbtDe man die door de abdijgemeenschap waarvan hij deel uitmaakt, gekozen is om deze gemeenschap gedurende een vastgestelde periode te leiden. van de trappistenabij van Westmalle. De herdenkingskapel Georges De Hasque werd toegewijd aan de heiligeDit is een titel die de Kerk aan een overledene toekent die bijzonder rechtschapen en gelovig heeft geleefd. In de Rooms-Katholieke en de Orthodoxe Kerk mogen heiligen worden vereerd (niet aanbeden). Een aantal heiligen zijn ook martelaren. Petrus, als symbool van de wereldvriendschap tussen de zeevarende naties.

In oktober 2019 werd het 50-jarig bestaan van de kapel gevierd.