Sint-Annakapel

Een van de kleine historische kapellenEen kleine kerk die geen parochiekerk is. Zij kan deel uitmaken van een groter geheel zoals een ziekenhuis, school of godshuis of op zichzelf staan.
Een afgesloten deel van een kerk met een eigen altaar.
in Antwerpen is de ambachtskapel van de droogscheerders, in 1512 gebouwd in de Keizerstraat, vandaar ook ‘Keizerskapel’ genoemd in de volksmond. De bloeiperiode is ook hier de 17de eeuw, wanneer o.a. de Sint-Willebrordusparochie er uit veiligheidsredenen een tijdelijk onderkomen in vindt. Vooral onder het rectoraat van pastoorEen priester die verantwoordelijk is voor een parochie. Petrus De Louwe beleeft de kapel een grote bloei. De gotische kapel wordt verfraaid met enkele barokke meubelstukken zoals het altaarHet altaar is het centrale meubel in de Eucharistie. In oorsprong is een altaar een offertafel. Dit past in de theologische visie dat Jezus zichzelf geofferd heeft, door zijn kruisdood, om de mensheid te verlossen, zoals dit symbolisch wordt uitgebeeld op het schilderij “Het Lam Gods” van de gebroeders Van Eyck. In de huidige tijd wordt het altaar dikwijls omschreven als “de tafel van de Heer”. Hierbij verwijst het altaar naar de tafel waaraan Jezus en zijn leerlingen zich bevonden bij de instelling van de Eucharistie tijdens het Laatste Avondmaal. Net zoals Jezus en zijn leerlingen toen, verzamelen de priester en de gelovigen zich rond deze tafel met brood en wijn., de preekstoelEen kerkmeubel, dat nu meestal in onbruik is geraakt en dat bestaat uit een verhoog vanwaar de predikant de kerkgangers toesprak. Meestal staat een preekstoel in het midden aan de zuidzijde van de kerk. (Peeter II Verbrugghen), biechtstoelenEen meubel dat speciaal werd ontworpen om het sacrament van de biecht te vergemakkelijken, m.n. door te vermijden dat biechtvader en biechteling oog in oog met elkaar zouden staan. Links en rechts zijn knielbanken voor biechtelingen; in het midden is een hokje waarin de biechtvader zit. Beiden zijn van elkaar gescheiden door een wand waarin een rasterwerk is aangebracht zodat de biechtvader de biechteling wel kan horen, maar niet zien., de communiebankEen lage afsluiting van het koor of een kapel, in de vorm van een lange knielbank. Vóór het Tweede Vaticaans Concilie gold het gebruik dat men de communie geknield op deze bank ontving., het zuidelijk portaal, de marmeren vloer en de prachtige monstransEen versierde glazen houder op een voetstuk, waarin in een geconsacreerde hostie kan worden geplaatst, ter aanbidding. In het algemeen zijn er twee soorten monstransen: de stralenmonstrans en de torenmonstrans, waarbij de naam verwijst naar de vorm van het voorwerp. De torenmonstrans is erg verwant met de reliekhouders, die erg populair waren vóór de aanbidding van het Heilig Sacrament een hoge vlucht nam. (Corbion, 1653). Ook de verering van Sint-Liborius gaf aan de kapel grote bekendheid. Na de sluiting tijdens het Frans Bewind, is de kapel evenwel de eerste kerk in Antwerpen die weer voor de katholieke eredienst geopend werd. In de 19de eeuw werd de kapel privé-bezit en ontsnapte een paar maal aan de slopershamer. Nadien functioneert ze als kloosterkapel van de Missionarissen van Afrika (de Witte PatersPriester die lid is van een religieuze orde.), die hier in de havenstad Antwerpen een vertrekbasis hebben voor hun missies overzee. Einde 19de eeuw werden er pareltjes van glasramen (L. Pluys en E. Steyaert) toegevoegd, die het leven van de jeugdige Maria weergeven. In 1994 kan de kapel weer in haar oude glorie geopend worden dankzij het mecenaat van X. Nieberding.