Kerstwandeling in Antwerpen

Vanaf de Grote Markt sta je oog in oog met de Onze-Lieve-Vrouwetoren, die bij de kathedraalDe hoofdkerk van een bisdom, waar de zetel van de bisschop staat. hoort. Antwerpens hoofdkerk is sinds 1124 toegewijd aan Maria waardoor zij tegelijkertijd de nieuwe patroonheilige van de stad werd.

In de strijdlustige middeleeuwen waren andere heiligen populair zoals Sint-Michiel die duivelse monsters bekampt én overwint.

Binnen de beschermende muren van omwalde steden, kwam de nadruk op een vredig huiselijk leven te liggen, van ‘moeder en kind’.

Het Nederlands (zoals het Duits) kent dan ook Maria als ‘onze lieve vrouw’, niet enkel de ‘notre dame’.

Elke buurt in het historische stadscentrum investeerde dan ook graag in een eigen beeltenis, waar men in moeilijke tijd (en die waren er vele) naar kon opkijken voor troost.

Het buurtgenootschap droeg ook zorg voor versiering bij processies.

De afmetingen mogen dan wel de indruk wekken dat de moeder van beide figuren de voornaamste is, toch draait het zelfs bij zo’n Mariabeeld niet om haar.

Zij is helemaal mens en staat zo iets dichter bij ons dan Gods zoon; haar rol bestaat erin te bemiddelen om de aandacht van Jezus des te meer op ons te vestigen.

Jezus’ leven had één doel: Liefde is de sleutel voor de zin van het leven. Voor die revolutionaire en radicale boodschap was Hij bereid tot het uiterste te gaan, zichzelf te geven tot in de dood toe.

Volgens het christelijk geloof is Hij juist daarom ook voorgoed als ‘Zoon’, bij God, zijn Vader, in de Hemel opgenomen.

Maria is met haar beelden nog steeds bij ons en biedt, met haar bijzonder Kind, zoals elke moeder met haar kind, hoop op de toekomst.

Specifiek christelijk betekent die hoop dat niet het kwade, niet de dood, het einde is.

Voor God en voor wie leeft voor God, is er geen doemdenken.