Het thema luidt ‘AL WAT LEEFT’, de Schepping dus: kosmos, flora en fauna, geïnspireerd door de bekommernis om de zorg voor de aarde en voor mekaar.

Paus Franciscus wilde ons met zijn encycliek Laudato Si’ wijzen op onze verantwoordelijkheid voor de aarde, ons gemeenschappelijk huis.

De mens heeft van God het rentmeesterschap over de aarde ontvangen. Sinds zijn ontstaan geniet de mens dus van de natuurelementen, maar hij voert er ook constant een strijd mee. De natuurelementen zijn dus tegelijk een geschenk en een gevaar, een bondgenoot en een tegenstander.

En dat zien we aan een kerkgebouw. De kerk is wel een zichtbare ruimte, maar ze probeert de oneindigheid weer te geven, want ze is Gods huis. Aan welke elementen zien we dat? De eindige ruimte kan je nergens zien. De muren worden opgetild door het licht dat uitdijt zonder horizon. De hoogte wordt geaccentueerd door de sterren aan de gewelven. Enerzijds hebben deze sterren een praktisch en esthetisch nut, want ze houden het stof tegen dat van het plafond neerdwarrelt en ze vormen een mooi decor, anderzijds hebben ze een theologische betekenis als uitbeelding van het universum of het heelal: God is de hoogste van alles. Zoals de sterren niet te vatten zijn, je kan ze niet aanraken, zo kan je God niet begrijpen.